Na zaproszenie Stowarzyszenia Na Rzecz Spółdzielni Socjalnych i Regionalnego Ośrodka Polityki Społecznej z Poznania wzięliśmy udział w pokazie filmu „Dziewczyna z szafy”.
Wydarzenie odbyło się w ramach „WOES w kinie” cyklicznego wydarzenia organizowanego w powiecie konińskim. Formuła pokazów zakłada dwie części – oglądanie filmu + dyskusja z zaproszonymi gośćmi. Zgodnie z tematyką filmu tym razem zostaliśmy zaproszeni my. Prezes Gepetto, Anna Leśna- Szymańska gościła na wydarzeniu, uczestnicząc w dyskusji razem z Anną Janiak (Spółdzielnia Socjalna Furia).
Wydarzenie odbyło się 28 listopada w kinie Oskard w Koninie.
Film
„Jacek mieszka ze swoim autystycznym bratem Tomkiem na polskim szarym blokowisku. Są samotnikami, każdy z nich jednak samotność doświadcza inaczej. Jacek szuka miłości, dla Tomka całym światem jest jego brat. W tej opowieści jest i sąsiadka Magda, tytułowa dziewczyna, którą Jacek prosi o opiekę nad Tomkiem.” woes.pl
Historia niełatwa, jednak mądra – zdecydowanie warto zobaczyć.
Polecamy Wam również inne filmy w „naszej tematyce”:
Animacja „Mary i Max” – kreatywne pokazanie postrzegania rzeczywistości przez osoby z zespołem Aspergera. Film z 2009 roku.
,,Temple Granding” to biograficzny film fabularny, opowiada historię Temple Grandin, młodej dziewczyny z autyzmem.
W zestawieniu nie mogło zabraknąć filmu Rain Man. Film pokazuje szereg charakterystycznych zachowań związanych z zaburzeniem spektrum Autyzmu.
Bardzo ciekawa historia zmagań z Autyzmem została przedstawiona w filmie dokumentalnym „Życie animowane”. Co ciekawe, jest to prawdziwa historia, zrealizowana w formie filmu na podstawie książki o tym samym tytule. Autorem ksiązki, która w środowisku zyskała opinię bestsellera jest Ron Suskind, dziennikarz, ojciec Owena Suskinda u którego w wieku 3 lat zdiagnozowano Autyzm.
Była to bardzo zaskakująca diagnoza ponieważ do tego czasu chłopiec rozwijał się normalnie, nagle w wieku 3 lat przestał mówić i to właśnie wtedy rozpoczęła się jak brzmi podtytuł książki „Historia pomocników, bohaterów i autyzmu” (A story of Sidekicks, Heroes, and Autism). W rozwoju chłopca pomogła jego obsesja na punkcie filmów animowanych Disney.
Oglądał te same filmy w kółki (sam opanował czynność uruchamiania odtwarza video). Szcególnie chętnie oglądał „Małą syrenkę” i „Piotrusia Pana” – często przewijając i oglądając te same sceny. Przełom nastąpił kilka lat później, kiedy to Owen używając frazy z filmu odniósł się do realnej sytuacji i odpowiedział swoim rodzicom w sposób bardzo racjonalny. Rodzice i terapeuci dostrzegli potencjał i rozpoczęli razem z Owenem podróż do świata animacji. Więcej nie będziemy zdradzać, warto przeczytać, warto zobaczyć. Polecamy. Warto zobaczyć również oficjalną stronę Owena i jego rodziców, na której znajdziecie więcej materiałów o ich rodzinie – tutaj
Oczywiście należy pamiętać, że to tylko filmy. Przedstawiają fikcję, która zawiera pewne elementy świata rzeczywistego, inspirowana jest prawdziwymi historiami. Każdy jest inny. Każdy człowiek, każda osoba z Autyzmem jest inna, wyjątkowa. Nie uogólniajmy, nie myślmy stereotypowo.